اصرار بر اندیشه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خویش و افراط در حمایت از اندیشه و رفتار فرد و جناح خاص، نشان ناپختگی است؛ آن کسانی که دربست می‌توان دل در گرو آنها گذاشت، معصومین علیهم السلام هستند. طبق تصریح قرآن، آن چیزی که باید بر آن پای فشرد، اعتقاد و ایمان به خدا و پیروی از مکتب است. چنین گروهی هیچ گاه خوف و حزنی نخواهند داشت. (سوره فصلت، آیه 30 و سوره احقاف، آیه 13)
و الا طرفدران افراطی اصلاح‌طلبی با سوالات و ابهاماتی در عملکرد جناحشان مواجه‌اند که جوابی ندارند؛ همچنان که طرفداران افراطی اصولگرایان با چنین سوالات و چالشهایی مواجه‌اند. باید بپذیریم که سران هر دو جریان انسانهایی هستند که آکنده از عواطف و تمایلات انسانی و شخصی و احتمالا خواسته‌ها و آرزوهای نفسانی!
حسرت و تأسف روزی بیشتر خواهد شد که تشت رسوایی‌ها بر زمین بخورد! پیش از آن روز، اعتدال پیشه کنیم تا آن رسوایی گوشه قبای ما را نگیرد. امام عدالت امیرمؤمنان علی علیه السلام این اخطار را برای همیشه تاریخ بیان فرموده است که:
لو تکاشفتم ما تدافنتم (امالی،شیخ صدوق، ص 446) اگر پرده‌ها کنار رود و باطن‌ها روشن شود، حاضر نخواهید بود یکدیگر را دفن کنید!
